Τραγουδώ και γυμνάζομαι Κυνηγου Φλαμπουρα Μαρια

«Τόσα χρόνια που είμαστε ή που θα είμαστε μανάδες και δασκάλες κοντά στα παιδιά, βλέπουμε ότι όσα τραγούδια και παιχνίδια να ξέρουμε, πραγματικά δεν φτάνουν. Χρειάζεται πάντα να έχουμε κάτι καινούργιο. Η ανανέωση βέβαια αυτή δεν χρειάζεται μόνο για τα παιδιά. Είναι αναγκαίο και για μας προσωπικά. Το πρόβλημα για τα παιδικά τραγούδια είναι ότι πολλές φορές, για να μην είναι βαρετά, η μελωδία ποικίλλεται με πιο πολλές νότες και γίνεται έτσι δύσκολη για τις δυνατότητες των παιδιών. Το ίδιο γίνεται και με το ρυθμό. Ψάχνουμε ακόμη να βρούμε και μερικές ποιητικές λέξεις και έτσι στο τέλος τραγουδά η δασκάλα (αν έχει κι αυτή σωστή φωνή) και ακολουθούν τα παιδιά με μια υποψία μελωδίας, χωρίς ίσως να καταλαβαίνουν τι λένε και χωρίς να χαίρονται όσο πρέπει. Τα τραγούδια όμως είναι για να τα τραγουδάει το παιδί ατόφια και όχι να τα μουρμουρίζει ή να λέει μια λέξη πού και πού ή την κατάληξη του στίχου. [...]
Το τραγούδι είναι αγωγή. Είναι μια διέξοδος και είναι ο σύντροφος του παιδιού στην έκφρασή του. Η κίνηση επίσης είναι πρωταρχικό στοιχείο για το ξέσπασμα, την ψυχαγωγία και την πειθαρχία του παιδιού, νευρικά και μυϊκά. Ο ρυθμός, έστω και σαν απλός ομοιόμορφος χτύπος, δίνει απίθανα ερεθίσματα στο παιδί, που αντιδρά σωστά με τη φαντασία του και με τον αυθορμητισμό στην κίνησή του. Μπορούμε επομένως ενώνοντας μελωδία, ρυθμό και κίνηση να έχουμε με πολύ απλά μέσα αυτόν τον ιδεώδη συνδυασμό. Να μπορούν δηλαδή τα παιδιά, παίζοντας και τραγουδώντας, να ασκηθούν στις πιο σωστές βάσεις της αγωγής, που μας έχουν χαράξει οι μεγάλοι δάσκαλοι και παιδαγωγοί». [...] (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)